Dag 44, Varanasi…Happy Diwali.

17-10-2009

Happy Diwali !
Het is 1 van de grootste Hindoe feesten vandaag, en waar kan je dan het beste verblijven dan in 1 van de heiligste Hindoe steden van de wereld. Het was dan ook puur geluk dat we in Varanasi waren, want we wisten van het hele bestaan van het feest niet af.
Heel het land staat op zijn kop en overal worden lichtjes opgehangen en word er vuurwerk afgestoken.
We (Joanne en ik) hadden besloten om de zonsopgang te gaan bewonderen op een bootje op de magische Ganges. Madelon lag nog heerlijk te slapen (uitziek), en vanavond gaan we nog een zelfde tocht maken waardoor ze deze wel kon overslaan.

04:45 uur ging de wekker al, en 05:15 uur zaten we in de taxi op weg naar de rivier.
Er was al behoorlijk wat bedrijvigheid op straat. En aangekomen bij de rivier waren de eerste mensen hun zonden al in de rivier aan het wegwassen.
Het was een erg mooi zicht in de vroegte van de dag.
Onze roeiboot lag klaar voor ons, en we kochten voor we instapten kaarsjes die onze wens in vervulling zou laten gaan.

We voeren eerst stroom opwaarts waar er veel mensen een ritueel aan het uitvoeren waren. Als je de water kwaliteit ziet denk je wel 2 keer na om erin te duiken. En als je de feiten erbij haalt komt het neer op 1.5 miljoen bacteriën per liter water. En voor algemeen zwemwater geld dat er maar 500 bacteriën per liter water in mogen zitten.
Maar ze zijn druk bezig met het schoon krijgen van het water, maar op kort termijn zal er nog weinig verandering in komen.
Per dag worden er namelijk rond de 200 lijken verbrand op de oever van de Ganges, en vervolgens worden al de restanten het water in gegooid.
Maar niet alle lijken worden verbrand. Kinderen, zwangere vrouwen, dood door een slangen aanval en dieven worden met een steen op het lichaam de rivier in gegooid. Vandaar dat er vele lichamen gevonden worden aan de oever, waar vervolgens de kinderen met stokken in lopen te prikken. Dus wie weet wat wij tegen gaan komen.

Toen we verder stroom opwaarts kwamen, kwam er een soort fabriekje in zicht. Hier schijnen de overleden van de armen verbrand te worden. En op het moment dat we weer stroom afwaarts gingen kwamen we langs een openlijke verbrandingsplaats waar op dat moment ook net 1 crematie aan de gang was. Het was erg bijzonder om het zo van het water te aanschouwen.

De zonsopkomst was schitterend, en erg mooi op het vanaf een bootje mee te mogen maken.
We lieten onze wens kaarsjes de rivier op, welke sierlijk met de stroming mee gevoerd werden. En nu maar afwachten of ze uitkomen.

Toen we terug wilden gaan naar ons hotel, werd er op straat nog een man in elkaar geslagen. Er stonden een hoop mensen omheen, maar niemand greep in. We hebben nog weinig incidenten meegemaakt, maar er is door heel India best wel wat agressie en onenigheden te zien. Maar dat is dan ook wel te begrijpen met meer dan 1 miljard mensen.

Om 08:30 uur waren we al weer terug, en Madelon lag nog heerlijk in dromen land. Met moeite was ze wakker te krijgen, maar om 9 uur zaten we uiteindelijk toch aan het ontbijt buffet. Het ging al weer wat beter gelukkig.
Het buffet was een stuk uitgebreider dan we in onze laatste hotels gewend waren wat wel weer eens lekker was. Om 12 uur besloten we gezamenlijk de stad in te gaan en te lunchen met Joanne en het stelletje uit Duitsland die we op onze treinreis ontmoet hadden. We namen een tuktuk waar we met zijn alle in gingen. Met 6 man lijkt er geen ruimte meer over, maar ook 10 man hebben we al voorbij zien komen, dus het kan wel.

We zouden naar een Duits eet tentje gaan, maar dat zag er zo duister uit, dat we besloten een rooftop restaurant naast de Ganges te nemen. Het uitzicht was beperkt, maar het eten verrukkelijk. Het toetje bestond uit een overheerlijke bananen/chocolade pannenkoek.
De drukte op straat was nog niet overweldigend, want met naar schatting 3 miljoen mensen, hadden we het wel drukker verwacht.

Het was erg grappig toen er een koe in het midden van een kruispunt stond, waar alle drukte continu langs kwam crossen. Het blijft bijzonder dat een koe niet weg te denken is uit het straat beeld van India.

Om 3 uur waren we terug in het hotel waar we nog wat konden relaxen voordat we opgehaald zouden worden om voor de 2e maal met de boot weg te gaan. Dat was ook wel even lekker, want ook voor mij was 04:45 uur redelijk vroeg.

En savonds waren we opnieuw met het zelfde groepje op stap om de zonsondergang dit maal bij te wonen. We gingen eerst stroom afwaarts om opnieuw een kijkje te nemen bij de openlijke crematie plaats. Nu waren er 6 vuren, en er lagen nog 3 lijken in de wacht rij op de trap. Uit 1 vuur waren er 2 benen zichtbaar, en was het echt een ongelofelijk moment om mee te maken. 1 lijk werd alvast ontdaan van zijn versieringen en op de brandstapel gelegd, om naakt verbrand te worden. Zoals je op de wereld komt, moet je ook heen gaan.
De schemer maakten de vlammen nog beter zichtbaar, en toverde het geheel om in iets om nooit meer te vergeten.

Terug stroom opwaarts was de ceremonie net van start gegaan, en opnieuw viel de drukte wel mee. Natuurlijk waren er wel veel mensen, maar voor 1 van de grootste feesten…
De ceremonie werd uitgevoerd door 7 mannen die met kaarsjes en bellen er een hele show van maakten.
Ik ben erg blij dat we naar Varanasi gegaan zijn. Want het is echt iets heel speciaals om mee te maken. Zeker op zoon speciale dag, maar op andere dagen zal het niet veel anders zijn.

Na de ceremonie werd er vuurwerk afgestoken, en ook dat viel wel mee.
Het ging weliswaar de hele dag en nacht door, waardoor het meer verspreid was en misschien minder indruk maakte.
Maar zo nu en dan was er wel wat moois te zien, en ook wij hadden sterrenregen. Niet die wij kennen qua veiligheid voorschriften, en ik branden 2 keer mijn handen, en 1 maal mijn voet.

We hadden afgesproken om rond 8 uur naar een rooftop restaurant van het vuurwerk te gaan genieten. Alleen het was nog een hele wandeling er naartoe, en we kwamen langs allemaal achterdeurtjes waar we even naar binnen konden kijken.
De armoede liet geen verbeelding aan zich over, en in de inmiddels donkere straten was het extra aangrijpend.

We hadden lekker gegeten in het restaurant, welke volledig over de stad en de Ganges heen keek. Een super plekje als afsluiting van deze avond.

Terug in onze kamer bleef Joanne ook nog even waarna we uiteindelijk afscheid namen. Ze vertrekt zelf naar Nepal, en wij gaan terug naar Delhi.
Ze komt regelmatig naar Nederland, dus we zullen haar waarschijnlijk nog wel zien.